به نام او...
پس از مرگم دلم را خوش خواهم کرد
به خندههای روی لب کودکی که خنداندمش
به نگاه ترسیدهی مورچهای که له نشد زیر پای من
به بال پرندهای که نپّراندمش
و به
لختههای اناری که روی پیراهن کسی جا نگذاشتم...
پ.ن: مهمان به قند شو، من چاییام دم است
