به نام او...
یه آیه‌ای هست تو سوره‌ی لیل که خدا بعد از چندتا سوگند زیبا خطاب به بنده‌هاش میگه: «إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّىٰ»؛ ترجمه‌ی آیه این می‌شه: «که تلاش‌های شما گوناگون است» تفسیرهای متفاوتی در مورد آیه بود اما این تفسیر خیلی به دل من نشست: «نیروهای خداداد و سرمایه‌های وجودی انسان‌ها متفاوت است و هر انسانی باید از آن‌ها در مسیر و نتیجه‌‌ای استفاده کند و آن نتیجه‌ها و مسیرها نیز متفاوت است»
خب این خیلی به من حس خوب می‌ده مثل اینه که خدا بهم بگه بنده جونم تو خودت معجزه‌ی منی، تو با همه فرق داری، هیچ‌کس نمیتونه مثل تو باشه...
این یعنی اینکه به تعداد تموم آدمای روی زمین راه و روش برای زندگی کردن هست، این یعنی من یه آدم منحصر به فردم که خدا برای خلق کردن من یه مدل دیگه‌ای نگاه کرده.
فکرشو بکنید هر کدوم از ما آدم‌ها یه معجزه‌ایم، هر کدوم از ما یه مدل ااز نگاه خداییم، واقعا وقتی به عمق ماجرا فکر می‌کنم فقط یاد این میفتم که ما چقدر ناسپاسیم در برابر خدایی که انقد قشنگ ما رو خلق کرده.
جا داره باز یادآور بشم همون حرف خدا رو که میگه: «إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ»
پ.ن۱: تازه ادامه‌ی سوره‌ی لیل هم میگه هر کس تو مسیر زندگیش تقوا داشته باشه همه چیز رو براشون آسون می‌کنیم و مسیر زندگیش رو به سمت بهشت هدایت می‌کنیم.
پ.ن۲: در رابطه با آدم‌های بد هم در آیات بعدی سخن گفته شده که آدم‌های بد رو ارجاع می‌دم به سوره‌ی لیل (:
