به نام او...
یه احساسی درونم می‌گه عشق بیشتر از اینکه به طرف مقابل(معشوق) مربوط باشه به درون خود عادم (عاشق) مربوطه؛ وگرنه چه لزومی داره که عاشقِ یه نفر بشیم اما عاشق بغل دستیش که کنارش نشسته نباشیم!
یعنی اون آدم خیلی با بقیه آدما متفاوته؟
نه؛ در اصل ما دوست داریم متفاوت ببینیمش، ما دوست داریم به خودمون این باور رو بدیم که کسی که ما به عبارتی عاشقش هستیم یه موجود فرازمینی یا یه بَتْمَنِ !! اما واقعا چرا!؟
امیدوارم اون حس که درونم اینا رو گفت بیاد و بهم بگه که چرا؟؟؟
